Vandaag wou ik reflecteren over mijn acties, beslissingen, gedachtengangen van de afgelopen week, want het is er eentje vol interne uitdagingen geweest.
"Interne" uitdagingen omdat alles zich afspeelde in mijn hoofd.
Het voelde alsof ik duizend en één dingen te doen had voor mijn werk.
Bovendien wou ik voldoende trainingen doen.
& 2x per dag een 20-tal minuutjes mediteren.
& uiteraard wou ik een sexy vrouw zijn voor mezelf en voor mijn man.
Ahja, en dan ook nog vrienden en familieleden de aandacht schenken die ze verdienen.
Des te meer ik probeerde op alle fronten goed te doen. Des te minder ik gedaan kreeg. En des te minder ik goed deed voor collega's, vrienden, familie en vooral voor mezelf.
En dat was nu net wat ik niet wou bekomen.
Woensdag had ik er genoeg van.
Ik wou dingen gedaan krijgen.
Mensen gelukkig maken.
Mezelf gelukkig maken.
Dus pakte ik mijn Journal erbij en schreef alles op wat er moest gebeuren zodat mijn hoofd rust kon krijgen.
Dat alleen al. Er kwam geen actie uit voort, maar mijn hoofd was opnieuw vrij van alle "moete's".
Voor ik in mijn Journal schreef was ik te "moe" om mijn avondmeditatie te doen.
Om uberhaupt iets te doen.
& na dat reflectiemomentje schreeuwde mijn lichaam "doe het toch maar".
Die keuze. Die beslissing. Die zorgde ervoor dat donderdag pakken beter was.
Ik nam opnieuw de juiste beslissingen.
Beslissingen die mij dienden.
Donderdag en vrijdag waren heerlijk productief.
Zaterdag had ik een gerust geweten en een hart vol goesting om een Mini Experience te doen. Een hele week liep ik te denken "Shari, je hebt nog genoeg te doen. Focus op die dingen en niet op Project Radiance of op jezelf". Dat kan toch niet juist zijn?!
En dus dat reflectiemomentje, die keuze om alles op orde te krijgen en de "balletje te laten rollen, de ene stap na de andere te zetten zorgde ervoor dat ik een heerlijk bevrijdende dag had op zaterdag.
Vandaag - zondag 20 juni - deed ik een zalige yin yoga bij OmniMove en mijn hoofd was zo helder.
Ik was zo dankbaar - de volle 60 minuten dat de les duurde - over de beslissingen die ik deze week nam voor mijn eigen gezondheid.
Ik kon me volledig overgeven aan de poses, aan mijn ademhaling.
Voor sommigen is dat een evidentie, maar ik weet dat dit voor velen moeilijk is.
"Yin yoga - da's niks voor mij. Mijn gedachten gaan dan alle kanten op en ik vind absoluut geen rust. Ik word ambetant van die stilte" hoor ik wel eens vaker.
Wel, tijdens deze les besefte ik nog maar eens dat het echt niet gaat om dat uurtje yin yoga. Het gaat om alle beslissingen die je voortdurend neemt.
Mijn man zei vroeger altijd "kiezen is altijd een beetje verliezen".
Ik had de pest aan die uitdrukking, omdat hij toen in die periode niet voor mij koos (toen waren we een tijdje uit elkaar).
En stilletjes aan begin ik er waarheid in te zien.
Kiezen is altijd een beetje verliezen.
Maar verliezen is helemaal niet erg.
Ik maak er een sport van om de juiste keuzes te maken.
En da's zo vermoeiend.
Maar zo lonend.
Het moeilijke aan dat "verliezen" is dat het een groot deel van jezelf achterlaten is. Het deeltje dat je niet vooruit helpt en dat je keuzes doet nemen waar je comfortabel mee bent omdat je ze altijd al genomen hebt - je hele leven lang, maar die je niet naar je zoetste dromen brengen.
Dus hey: AMEN voor verliezen.
& een HALLELUJA voor keuzes maken.
Zo voel ik me nu dan eh:
VRIJ.