Wie denkte gij wel niet da ge zijt?
Alsof gij daar nu alles ineens van kent ofwat?
Seg, zo spiritueel ineens. Doe is normaal.
Waar zijde gij mee bezig, seg?
Is da wel oké voor uw carrière als freelance marketer?
---
Dat zijn alle dingen - en nog zoveel meer - die door mijn hoofd gingen toen ik voelde dat ik mijn ervaring met mijn vrouwelijkheid wilde delen.
Dat zijn de dingen die mij tegen hielden om er al vroeger iets mee te doen. Dat zijn de dingen die mij wel vaker tegen houden om iets te doen. Jammer. Want eigenlijk is dat allemaal zever. Er zijn hoogstwaarschijnlijk mensen die dit hebben gedacht en sommigen hebben het zelfs uitgesproken. En dat is hun volste recht. Maar ik word er nu eenmaal blij van als ik deze kennis en mijn ervaringen kan delen met anderen. Correct - het is niet voor iedereen weggelegd. Maar wat belangrijker is voor mij, is dat het voor velen wél iets betekent.
Het is in eerste instantie voor mezelf - voor mijn eigen plezier en genot - dat ik dit deel. En ik heb de kracht al mogen ervaren van andere vrouwen die hierdoor geïnspireerd raakten. Wanneer andere vrouwen - misschien jij wel? - hun ervaring of hun blik delen met me: dat is vuur! Dat is passie. Dat is energie. En dat maakt mij heel gelukkig.
Toen ik begon met deze journey naar mijn vrouwelijke zelf wist ik niet wat er me te wachten stond. Het enige dat ik wist is dat ik me er heel goed bij voelde. Een van de zaken die daaruit is voortgekomen is mijn fotoshoot met de mega getalenteerde Leentje van Leentje Loves Light. Niet zomaar een fotoshoot. Nee, ik wou een naaktfotoshoot.
Ik was bij mijn schoonouders thuis aan de zwemvijver in mijn vrouwenbijbel (Women's bodies, women's wisdom - Christiane Northrup) aan het lezen en dat idee kwam in een opwelling naar boven. En ik werd er warm van. Zonder enige twijfel wist ik dat ik dat moest doen. En dat ik dat ook ging doen - zonder gemaar. En dus deed ik dat ook.
Ik besloot om het met 2 vriendinnen te delen waarvan ik wist dat ze dat mogelijks raar zouden vinden, maar waarvan ik wist dat het geen invloed op me ging hebben. Ik deelde het niet met mijn vriend, noch met mijn ouders of andere naasten. Het was mijn little secret. Niets of niemand ging me tegenhouden. In de aanloop naar de fotoshoot waren er 2 grote uitdagingen:
1. niets tegen mijn vriend of familie zeggen.
2. mijn plezier en genot binnenin voeden. Ervoor zorgen dat dat kleine stemmetje van hierboven niet de bovenhand zou nemen.
Dat tweede puntje bleek het belangrijkste te zijn. Want mensen gaan hoe dan ook hun eigen mening hebben. Normaal, toch? Daar kon ik niets aan veranderen. Dat zou hoe dan ook gebeuren. Of ik er nu over ging tobben of niet. Ik moest er vooral voor zorgen dat ik in mezelf zou blijven geloven. En dat ik me niet liet gek maken door mijn eigen stemmetje van wat anderen over me zouden kunnen denken. Jezus - dat zijn veel 'zouden' en 'kunnen'. We maken onszelf gewoon zot. En klein. En ik was dat beu. Dus ik heb doorgezet.
Waarom ik deze fotoshoot deed?
Ik keek vroeger altijd in de boekjes of tegenwoordig kan je niet meer naast die 'prachtige' foto's op social media kijken. En ik dacht altijd "amai, da zijn nogal mooie vrouwen. Die hebben het nu eens echt goed voor elkaar." Terwijl ik nu gewoon naar mijn eigen foto's hoef te kijken. En ook ik betrap mij er nog op dat ik dat kleine stemmetje slechte dingen over mezelf hoor zeggen - "wa zullen anderen wel niet denken van mij? en "precies of ge zijt het nu ofwa?".
Maar waarom? Bij die vrouwen in de boekskes doe ik dat toch ook niet?
We zijn zo vaak onze eigen duivel.
En dat is exact de reden waarom ik mijn plezier en mijn genot zo wil opzoeken.
Om die onzekerheden de kop in te drukken.
En om plezier in mezelf te vinden. Ik wil niet dat mijn plezier en succes afhangt van externe zaken zoals een huis, een kindje, een job, kledij, hoe mijn lichaam eruit ziet, etc.
Ik wil komaf maken met oordelen. Vooral met oordelen over mezelf. Ik wil niet dat iets me tegenhoudt - vooral ikzelf niet. Ik geloof erin dat als ik mezelf op en top voel - in al mijn glorie - dat de rest wel zal komen.
Tijdens mijn huwelijksreis heb ik in levende lijve de kracht van mijn foto's mogen ervaren. Na een nomade-reis (met de backpack van de ene plaats naar de andere trekken in de natuur, niet wetende waar we de volgende nacht zouden overnachten), sloten we af met 2 nachten in een poepsjiek luxe wellness hotel. Daar beging ik 1 hele grote flater: ik ging van iemand die volop genoot van alles wat er gebeurde in de natuur naar iemand die hoge verwachtingen had om op mijn wenken bediend te worden. Ah ja - ik zet daar toch een grote som geld voor in de plaats. Dat is toch het minste wat ik mag verwachten?
Fout!
's Ochtends bij het ontbijt hadden we onze badkledij en badjas al aan om nadien dadelijk de sauna in te gaan. Daardoor moesten we verplaatsen van tafel en werden we helemaal in een hoekje geplaatst weg van alle andere gasten. Stom misschien, maar door mijn torenhoge verwachtingen vond ik mezelf teniet gedaan. Mijn ego kraakte. En zo dus ook mijn humeur. De spanning was te snijden en helaas had dat ook effect op mijn lieve man. Het is namelijk niet zo fijn als ik mijn bitch face opzet. Ik zocht naar een uitweg, maar mijn ego was zo gekwetst. Het lag niet aan die vrouw die ons in dat hoekje plaatste. Het lag aan mezelf. Ik creëerde die situatie. Dus ik moest er ook iets op vinden om eruit te geraken.
Ik dacht voortdurend: ik wil niet die vrouw zijn die humeurig door het leven gaat en haar geluk laat afhangen van iemand anders zijn doen of denken. Ook daar ging ik de mist in. Denken aan wat je niet wil zijn helpt je niet verder, want dat waar je aan denkt - of het nu goed of slecht is - dat bekom je. Gelukkig had ik die kennis al meegekregen. Fjiew. In de plaats daarvan moest ik denken aan wat ik wél wil zijn. Ahaaa - light bulb moment!
Easy - ik wil een sterke, onafhankelijke vrouw, vol leven en energie zijn. Net zoals op de foto's. Mijn foto's. Toen was het kinderspel: mijn mondhoeken trokken vanzelf omhoog toen ik mezelf op dat veld zag genieten - huppelend door de wei, met mijn handen strelend over mijn heupen en door mijn wilde haren.
Ik ben nog maar aan het begin van mijn journey en heb nog veel te ontdekken, maar de belangrijkste ontdekking heb ik al gedaan: mijn lichaam.
Mijn vrouwenlichaam. Wat een praaltje.
En ik word daar gelukkig van.
En ik steek het niet meer weg.
An altar without candles, is just a shelf. A woman without radiance is devoid of her divinity.
- Mama Gena
Wist ik op voorhand wat het resultaat van deze shoot ging zijn? Nope. Maar het voelde goed. Het was er de juiste moment voor.
En wete wa?
Ik zou het zo opnieuw doen!
Wil ik dat vanaf nu jij dit ook doet? Vind ik het een must voor alle vrouwen om te pronken met hun naakte lichaam?
Nope.
Wel zou het me enorm plezieren moest jij ook iets vinden waar jij genot en plezier uit kan scheppen en iets dat je erbovenop haalt als je in een dipje zit. En dat het iets met je vrouwenlichaam te maken mag hebben. Want daar zit het echte plezier. Misschien is het er nu nog niet de moment voor. Doorheen de jaren hebben we namelijk een serieus web van verhalen en oordelen over ons lichaam - vooral onze perceptie over ons lichaam - gevormd en die confrontatie kan wel eens tegenvallen.
Het vraagt tijd.
Bij mij zijn er meerdere jaren van seminars, boeken en podcasts overheen gegaan. En thank god voor mijn vriend die mijn mindset van angst naar groei heeft weten te keren.
Ooit gaat de tijd rijp zijn. Voor jou om te groeien. Voor jou om jezelf te zijn.
Of het nu al is, of binnen enkele weken, maanden, jaren. Ooit gaat de tijd rijp zijn.
En dan gaat het gebeuren.
Wat er moet gebeuren.
[EDIT]
Velen hebben me al gezegd "ja, ma bij mij zouden die foto's er allesbehalve flatterend uitzien." of "Bij mij staan er dan wel wat vetrolletjes bij op."
En ja, ik ben echt heel blij met mijn lichaam. Ik mag daar zeer tevreden mee zijn.
Maar daar gaat het niet om.
Kijk naar die foto's - kijk naar mijn blik. Ik zie daar genot op.
Puur genot. En daar gaat het om.
Moest ik tijdens deze shoot gedacht hebben: 'fok, mijn littekens gaan daar op staan' dan had je nooit zoveel genot gezien als nu op deze foto's. Mijn verhaaltje aan mezelf was:
Ik ben een sterke en onafhankelijke vrouw, vol leven en energie.
PS: moest je hier toch ook zin in hebben, dan raad ik 100% Leentje aan als fotografe. Een no-nonsense toffe dame die je in no time op je gemak stelt. Ze had zelfs een mini-box bij die ze in haar zak kon steken waardoor ik altijd mijn muziek bij had. Voelde ik me plots toch wat minder op mijn gemak? No problemo! Leentje gaf me haar telefoon om een nieuw nummer te kiezen, deed effe een babbeltje, zorgde dat ik wat kon lachen en hoppakee!
PPS: eerst wat zelfvertrouwen nodig? Dan raad ik je oprecht aan om mijn vriend Stijn Pieters in de gaten te houden. Mindset is key en hij weet als geen ander oude patronen te doorbreken.
Foto credits: https://leentjeloveslight.com/
Comments