Project Radiance. Iets wat al maandenlang in de maak is. Iets dat is gestart uit casual babbeltjes tussen 2 overenthousiaste en ambitieuze madammen. Beiden bruisen we van verlangen en van ideeën. En beiden willen we daar iets mee doen. Maar wat? Ik zou graag zeggen dat we daar het antwoord al op hebben en dat we jouw ook een quick fix kunnen bieden voor dat brandend verlangen naar meer, maar helaas. Het is niet allemaal easy. En het is niet allemaal "zo klaar". Wel wisten we dat we niet bij de pakken wilden blijven zitten.
"We starten een blog."
"Ja, we doen da!"
En zo geschiede.
Nee zenne, in alle eerlijkheid is daar best wel veel tijd overheen gegaan. Wat heel normaal is, maar oh zo frustrerend. Toen we eindelijk wat artikels hadden neergepend, begon ik te twijfelen. Ik ben freelance marketeer en wil meer. Ik wil mensen vol goesting verder helpen naar het volgende niveau. Maar wacht eens: ben ik zelf niet iemand vol goesting die naar het volgende niveau wil?
- mindf*ck -
Ik leef samen met een ondernemer, een mega-gedreven iemand die voor de volle 100% voor zijn visie gaat: mensen gezond, gelukkig en fit maken. Wat er ook gebeurt: niets gaat ten koste van die visie. Ik hou daarvan. Van hem. En van zijn gedrevenheid.
Hij heeft me meegenomen in zijn wereld. Van het ene business seminar naar het andere. Een wereld die voor mij ongekend was. Al die mensen op die conferenties zijn zo gedreven en bezeten door hun missie.
...
Terwijl ik - gewoon - een corporate ladder wou opklimmen. Wat was mijn visie? Mensen gelukkig maken? Doen wat ik hoor te doen na het behalen van niet 1, maar 2 master diploma's? Poen pakken, titels behalen, groot huis kopen met een mooie zuidelijk georiënteerde tuin, kindjes krijgen die waarschijnlijk jaren later zich dezelfde vragen zullen stellen?
Ik twijfelde of marketing dat was wat ik wel wil doen. Thank God voor Seth Godin - de man die nooit teleurstelt. In zijn boek "All marketers are liars / tell stories" kreeg ik de bevestiging dat ik nog steeds vol passie en energie marketing wil doen. Zie. Het ding met marketers is dat wij verhalen vertellen. Overal om ons heen zien we verhalen. We zijn er ons niet van bewust, maar ons leven is een kluwen van verhaallijnen. Verhalen die gebracht worden door marketers door advertising bijvoorbeeld. Maar eigenlijk is iedereen marketeer. Marketeer van zijn eigen verhaal. Want over iedereen kan wel iets verteld worden. En net zoals marketeers bepalen wat er over bedrijven en merken wordt verteld, kan iedereen - elk individu - bepalen wat er over hen verteld wordt.
Mijn verhaal klopt niet. Er zit ergens iets fout. En trust me - ik ben er mee bezig - ik kom dichter in de buurt van mijn verhaal.
1 ding is zeker.
Mijn verhaal is niet eentje van corporate ladders beklimmen of eentje van doen wat er geacht wordt te doen, en zeker niet eentje van doen wat er verwacht wordt na mijn studies.
Mijn verhaal is eentje van een madam die verdomd hard werkt, kritisch te werk gaat en - sinds kort - geniet. Ik heb ontdekt dat er buiten mijn werk nog iets is. Klinkt raar eh? En toch denk ik dat er nog anderen zijn die zich labelen als iets wat ze doen en daarbij vergeten wat ze zijn. Yes, ik doe marketing - met heel veel plezier, ma echt heel veel plezier. Maar yes, ik ben ook vrouw. met ambitie en bakken energie.
En het frustreert me.
Dat ik heb moeten ontdekken dat ik vrouw ben.
En dat ik heb moeten ontdekken wat dat wil zeggen 'vrouw zijn'.
Natuurlijk heb ik alle fysieke kenmerken die een vrouw hoort te hebben. Geen stress daarover.
Ik dacht dat genot kwam uit dingen doen: liefde bedrijven met je partner, mooie kledij kopen, uit eten gaan. Allemaal dingen die ik de laatste vijf jaar amper heb gedaan. Ik heb namelijk in Nederland gewerkt en was omringd door een tijdelijk leventje van expats die komen en gaan. Ik leefde van het ene project na het andere - stuk voor stuk praaltjes waar ik ontzettend trots op ben - absoluut! Ik kijk er met plezier op terug. Het heeft me professioneel zo ontzettend ver gebracht. Op persoonlijk vlak iets minder. Ik ben helemaal ontvreemd van mezelf. Van mijn vrouw zijn.
Tegenwoordig dans ik - iets wat ik dacht dat ik absoluut niet kon. Sexy is het niet. En mooi misschien ook niet. Maar wel plezant. Oh zo plezant om te doen. Ik geniet. Ik ben speels. Ik geef me volledig over aan mijn lichaam en niet meer aan mijn to-do's en verwachtingen van anderen.
Dansen wakkert iets in me op. Iets waar ik soms heel blij om ben en andere keren heel verdrietig van word. Het brengt me genot - in de puurste vorm van het woord. Het heeft nooit iets te maken met mijn job. Terwijl ik jarenlang alleen maar heb gefocust op mijn job en op het vervullen van verwachtingen, op het leven van een leven zoals het hoort en dat mij veiligheid biedt. Tijdens het dansen voel ik me energiek en heb ik mezelf opnieuw leren kennen. Zonder een handshake en "aangenaam, ik ben Shari". Wel met een keiharde "dit is wie je bent - voel het zelf maar." En amai - die madam... dat is er eentje om te leren kennen!
En dus mijn verhaal nu? Een vrouw die geniet van zichzelf. Een vrouw die daarbij zoveel mogelijk vrouwen dat ook wil doen inzien. Of ik daar een business uit wil doen groeien? Misschien. Het idee dat ik een eigen merk kan uitbouwen klinkt heerlijk. Dat zou willen zeggen dat ik marketing kan doen voor mezelf. En dat ik mijn business kennis kan toepassen op mezelf. Voorlopig is die verhaallijn nog beangstigend. Ik heb altijd anderen - mijn managers - hun visie doorgedreven en nooit de mijne. Het gaat in tegen het verhaal dat ik mezelf al vele jaren vertel en het zal afhangen van hoe aanlokkelijk ik dit nieuwe verhaal voor mezelf kan maken.
Foto credits: https://leentjeloveslight.com/
Commentaires